Stom, sommige dingen zijn gewoon stom. “Mama, ik wil dit niet, ik vind het zooo stoohooom.” Woorden die vroeger al met enige regelmaat mijn mond verlieten. Maar waarom zijn dingen stom? En wat voor invloed heeft dat “stomzijn”? In Nederland opgroeien betekent bijna automatisch dat het woord stom en klagen al in je DNA geprent is. In het tijdschrift LINDA wordt zelfs iedere editie de rubriek STOM opgenomen. Het is allemaal heel normaal. Maar is die klaagcultuur nou eigenlijk wel bevorderlijk?

Klaaguurtje

Nee het leven is niet altijd leuk. En ja er gebeuren altijd dingen waarvan je denkt; moet dat nou echt? Of waarom gebeurt dit? Ggggg, pffffff poeh hé weet je hoeveel tijd me dit kost?” Vaak gepaard met een breed scala aan scheldwoorden zetten we ons klaaguurtje in. “Ga maar lekker even klagen, dat lucht op! Gooi die frustraties er uit! En strooi met die scheldwoorden.” Het lijkt wel alsof je tegenwoordig moet klagen. Als klein meisje werd mij altijd verteld dat we niet veel moesten klagen en ook scheldwoorden werden niet veel bij ons gebruikt. We mochten heus wel ons beklag doen, maar de negativiteit nam nooit de overhand. Heel belangrijk volgens mij! Het gekke is, voor vele anderen is dit helemaal niet normaal. Daarom nam ik het gedrag van mijn omgeving aan.

Eerst op school en later op mijn werk werd er heel erg veel geklaagd, geroddeld en geoordeeld. De scheldwoorden vlogen door de lucht en ergens werd ik gestimuleerd hetzelfde te doen. Mijn gezucht, gepuf en gescheld nam steeds meer toe. “Dat gaat me helpen. Als ik ook klaag, ben ik net als de rest en hoor ik erbij!”, dacht ik.

En een opluchting kan het ook zeker zijn. Ga je na je klaagvloed weer met goede moed verder, zet je dingen om in het positieve en werk je richting oplossingen, ja dan is het een wondermiddel! Alleen dat scenario bestond niet bij ons op het werk. Ik werd zelf steeds negatiever, alsof er een soort mistig klaaglaagje over me heen kwam. Tot ik dacht: “huh, dit ben ik helemaal niet en dit wil ik niet. Dit brengt me alles behalve verder.”

21 dagen Niet Klagen Challenge

Duidelijk, ik wil dit niet meer, die negativiteit en al dat geklaag. En ja, juist op dat moment luisterde ik de Ik weet het ook niet Podcast van Jelmer de Boer (echt een aanrader trouwens) met als gast Kevin Weijers die sprak over de 21 dagen Niet Klagen Challenge, hoe toevallig. Het is super simpel: 21 dagen niet klagen, schelden, oordelen en roddelen. Wat Kevin verstaat onder klagen?

Klagen is feedback geven op een situatie zonder de intentie te hebben er iets aan te veranderen.

Kevin Weijers

Zo doe je het!

Je doet een bandje om je arm, dit kan elk willekeurig bandje zijn, en hop starten maar! Ga je toch klagen? Dan beginnen de 21 dagen opnieuw en doe je het bandje om je andere arm. Ik ben nu een weekje gestart en heb het maximaal 1,5 dag volgehouden tot nu toe, haha oeps. Ik houd de challenge ook bij in een Goal Tracking App, zodat ik het lekker inzichtelijk heb en makkelijk het aantal dagen bij kan houden. Goed, het lijkt niet zo moeilijk, maar schijn bedriegt ook hier. Roddelen/oordelen en dus klagen doe ik stiekem best nog wel veel. Het geeft je binnen een mum van tijd mooie inzichten en bewustwording. En geen geklaag en negativiteit betekent automatisch: meer ruimte en vrijheid om mooie dingen te creëren.

Doe je ook mee?

Wil je net als mij ook minder klagen? En vooral meer positiviteit en ruimte voor creativiteit ervaren? Doe dan ook mee met de challenge! Je kunt beginnen wanneer je wilt 😉 Weten hoe Kevin het heeft ervaren en meer info lezen? Bekijk hier zijn verhaal. Of ga zijn boek lezen, dat ook volstaat met allerlei andere leuke experimenten! Laat je me weten hoe jij de challenge ervaart?

Voor mij is het nu al duidelijk. De klaagcultuur werkt zeker niet bevorderlijk voor mij! Volgende week plaats ik een update over de status en mijn bevindingen.