Ingrediënten: natuur, een rugzak gevuld met een kleedje, dekentje, een paar liter water en jezelf (nee niet in de rugzak); 9 uren lang. Vrijwillig? Ja, helemaal vrijwillig. Hoe dat was, waarom ik het deed en welke lessen ik eruit heb gehaald? Ik neem je mee op reis naar die ene dag in Gasselte.

Zaterdag 25 mei, 10.00 uur. We verzamelen bij restaurant ’t Hemelriekje, van waaruit we allemaal onze eigen weg inslaan. Althans, dat was het plan. Tot er opeens een verkeersregelaar voor onze neus verschijnt. Een dag alleen in t bos, daar heb je geen verkeersregelaar voor nodig dachten we nog. Bleek er net die dag een marathon door het bos te gaan. Dus uitdaging 1: op zoek naar een marathonvrije plek. En ja, dat is na wat zoek en speurwerk uiteindelijk wel gelukt.

M’n eigen plekkie

Hop de bush bush in, weg van de gebaande paden waar je wandelaars, fietsers of laten we zeggen, waar je mensen tegenkomt. Al vrij snel had ik hem gevonden. Mijn plek. Met relatief lage bomen, waar je stiekem tussendoor uitkijkt op een prachtige heideveld. Hier kan ik best een dagje vertoeven (ja, ja, da’s pas echt Groen Vertoeven). Kleedje uitspreiden, beetje nestelen en m’n plekkie was klaar. Eenmaal zittend en om me heen kijkend, sloop er een vlaag van vermoeidheid en hoofdpijn in mij. Aangezien ik toch niets mag doen, kan ik net zo goed gaan slapen. Dus deed ik mijn ogen dicht en weg was ik.

Een paar uren later

Niks. Ik mocht niks en kon niks. Geen geliefd papier of boek. Puur ik op m’n kleedje in de natuur. Mijn eigen wereld, waar gedachten oppopten en weer verdwenen. Ik sloot vriendschappen met rupsen, spinnetjes en bewonderde het harde werk van de mieren om mij heen. Ik zag hoe blaadjes zijn opgebouwd, dat takken bestaan uit heel veel lagen en vogels hun eigen taal hebben. In het begin had ik het koud, dus ging wat oefeningen doen en overmande het gevoel om iets te gaan doen mij. Tijd om mijn plekje te verkennen en hem zelfs vanuit een hoger perspectief bekijken door in de boom te klimmen. Ik heb takken gevlochten en probeerde kunstwerken te maken. Ik vond het echt een opgave, niets doen.

Mijn grootste struggles

– Niets doen
En dat ik niets mag doen en dit ik dit juist lastig vind, had ik wel verwacht. Maar ja, hoe ga je daar ter plekke mee om, da’s nog knap lastig kan ik je vertellen. Ook al word je er best creatief van.

– Niet eten
Wat ik niet had verwacht is dat niet eten me erg bezighield. Het nam mijn gedachtes over en ik was er veel mee bezig, waardoor ik ook meer last leek te hebben van een lege maag. En ergens is het ook niet zo gek. Ik ben de afgelopen jaren heel veel met eten bezig geweest, bijna obsessief. Vanwege mijn buikpijn (PDS) ben ik continue oplettend. Wat eet ik en wat voor gevolgen heeft dit. En zelfs als ik dus niets mag eten, sluipt hij nog door mijn hoofd.

– De tijd
Het principe was als volgt: ga zitten, zet je wekker om 19 uur, berg je telefoon op en haal hem pas weer tevoorschijn om je wekker uit te zetten. Ook dat bleek nog wel een uitdaging. Op een gegeven moment had ik het wel een beetje gehad, ik had alles gezien en de drang om te weten hoe laat het was en hoe lang ik nog op de plek ‘moest’ blijven werd groter dan groot. Uiteindelijk heb ik eraan toegegeven en dat gaf mij rust, oh ik hoef nog maar 3 uren. Dat kan ik!

Mijn grootste inzichten

Als je het verhaal zo leest denk je misschien, waarom doe je dit? Maar ik kan je ook zeggen, het is vooral heel bijzonder en het heeft me ook hele mooie inzichten opgeleverd.

– Rust en genieten
De natuur is zo mooi, alles kwam zo intens binnen en ik heb de natuur nog nooit op zo’n bijzondere manier aan het werk gezien. Het voelde heel veilig. Er kwam een soort rust over me heen en ik heb denk ik nog nooit zo genoten van de warmte van de zonnestralen.

– Verbinding
Een enorme verbinding met mezelf, de mensen in mijn leven en vooral met de natuur. Ik zag hoe planten en dieren allemaal verbonden waren en dat ze allemaal samenwerkten. Toen dacht ik, ja dat is waar wij als mensen ook weer naartoe moeten. Ons verbinden met de natuur en samenwerken met de natuur.

– Eenvoud
Ik houd ervan. Vaak maken we alles veel ingewikkelder dan het eigenlijk is. Denken we dat we van alles nodig zijn. Juist daar op mijn eigen plekje ontdekte ik dat ik helemaal niet veel nodig was om blij te zijn en te kunnen genieten.

– Energie
Waar ik tijdens de Nature Quest ontzettend weinig energie had, had ik de dagen erna juist extra veel energie. Alsof ik weer helemaal opgeladen was.

Ja, ik weet het. Dit verhaal heeft misschien niet zoveel te maken met interieur. Maar middenin de natuur was het groener vertoeven dan waar dan ook. Zoals je kunt lezen vind ik verbinding erg belangrijk. En ook de verbinding met jou, daarom neem ik je graag zo nu en dan mee op de persoonlijke tour, want ja Groen Vertoeven is nou eenmaal Jildou.

Wil je meer weten over de Nature Quest? Of heb je het zelf al eens gedaan? Laat het me hieronder weten, ik ben ontzettend benieuwd.